Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Að ætla sér að láta okkur segja já við Icesave snérist fyrst og fremst um evrópusambandsumsóknina og að koma okkur tilneyddum þar inn, kvað sem það kostaði.

Með því að segja NEI og láta ekki hóta okkur til að segja annað erum við Íslendingar að rísa upp sem þjóð að nýju, rísa upp með reisn sem okkur hefur vantað allt of lengi vegna þess að núverandi stjórnvöld, (skrifað kl rúmlega fimm á sunnudagsmorguninn 10.4.11, aldrei að vita hvað getur gerst) hefur verið föst í því að liggja flöt fyrir hverju sem rétt er að okkur til að borga vegna þess að hún er búin að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Þessi umsókn er búin að kosta okkur allt of mikið, bæði peningalega og ekki síst fyrir andlegan aumingjaskap sem hefur lagst eins og mara yfir þjóðina með sívaxandi þunga undanfarin rúm tvö ár frá hruninu.

Það átti að láta okkur skrifa undir óútfylltan feitan tékka vegna Icesave skuldar einkafyrirtækissins Landsbanks og það á, eða réttara sagt átti, að láta heimilin í landinu borga  stökkbreytt lán heimilanna, bæði ólöglega gengis og ósanngjörn verðtryggð lán án leiðréttingar bara vegna þess að ef við höguðum okkur ekki vel og borguðum allt eins og þeir vildu þá fengi Samfylkingin ekki að ganga í Evrópusambandið.

Þvílíkur aumingjaskapur sem okkur hefur verið boðið upp á undanfarið af stjórnvöldum og hefur raunar verið alla hennar daga, sérstaklega skil ég ekki hvernig VG geta látið bjóða sér þetta, en átta mig á draumum Samfylkingarinnar um að komast inn í kratadraumaheim sameinaðrar Evrópu.

Sem sagt, það átti að kosta hverju sem er til að koma okkur í Evrópusambandið, hvort sem það var gjaldþrot heimilanna eða þjóðargjaldþrot.

Eitt sem hefur stuðað mig hvað mest er hvernig flestir fjölmiðlar hafa tekið þátt í heilþvottinum um Icesave gagnrýnislaust. Er ég nokkuð viss um að þegar málið verður gert upp á endanum þá muni þar ýmis tengsl koma í ljós, t.d. hver á 365 miðla eða hvað það fyrirtæki heitir í dag og kvaða hagsmunir eru þar að baki, hver er t.d. yfirmaður fréttadeildar RUV og hvaða flokk styður hann og hver var það sem fann þennan vesalings mann á Árskógströnd sem kvaðst svo sáttur með aðgerðir ríkisstjórnarinna, hann hefði fengið að taka út allan séreignar lífeyrissparnaðinn sinn til að borga stökkbreytt lán sín, það þurfti að draga fréttina til baka daginn eftir og biðjast afsökunar vegna þess að þeir gleymdu að nefna að þessi ánægði maður var fulltrúi VG á staðnum og flokksbundinn. Það sama má segja um fréttaflutning af stökkbreyttum skuldum heimilanna og allt tengt þeim.

Steingrímur segir nú að ekki megi tal hlutina niður, hver hefur hingað til talað hlutina meira niður en akkurat hann, indjánahöfðinginn Klofin Tunga toppar sjálfan sig enn og aftur.

Ef rétt er á málum haldið þá verður eitt af því góða við útkomu þessarar kosningar það að hún gefur okkur einstakt tækifæri til að rísa upp og standa saman sem heild, láta ekki koma fram við okkur eins og vanvita af stjórnvöldum sem hafa leyft öðrum þjóðum að vaða yfir okkur á skítugum skónum.

Hingað og ekki lengra, nú er nóg komið, klárum dæmið og hreinsum út. Átta mig á því að það eru svo sem ekki margir kostir í stöðunni eins og sviðið lítur út í dag en lifi þó í voninni að það komi fram ný framboð, nýjir aðilar eða bara einfaldlega hugsun í gömlu flokkana sem muni breyta öllu til hins betra. Ég er ekki viss um hvað tekur við en ég get lofað því að það getur ekki verið verra en það sem við höfum setið upp með undanfarin rúm tvö ár.

Annars, eins og ég hef margoft sagt áður, þetta snýst ekki lengur um flokka eða pólitík, heldur um að þetta frábæra land okkar verði byggilegt áfram fyrir það frábæra fólk sem byggir það.

Vilhjálmur Bjarnason, ekki fjárfestir.

Hvatning fyrir stjórnvöld

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Að ætla sér að láta okkur segja já við Icesave snérist fyrst og fremst um evrópusambandsumsóknina og að koma okkur tilneyddum þar inn, kvað sem það kostaði.

Með því að segja NEI og láta ekki hóta okkur til að segja annað erum við Íslendingar að rísa upp sem þjóð að nýju, rísa upp með reisn sem okkur hefur vantað allt of lengi vegna þess að núverandi stjórnvöld, (skrifað um kl 10 á sunnudagsmorguninn 10.4.11, aldrei að vita hvað getur gerst) hefur verið föst í því að liggja flöt fyrir hverju sem rétt er að okkur til að borga vegna þess að hún er búin að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Þessi umsókn er búin að kosta okkur allt of mikið, bæði peningalega og ekki síst fyrir andlegan aumingjaskap sem hefur lagst eins og mara yfir þjóðina með sívaxandi þunga undanfarin rúm tvö ár frá hruninu.

Það átti að láta okkur skrifa undir óútfylltan feitan tékka vegna Icesave skuldar einkafyrirtækissins Landsbanks og það á, eða réttara sagt átti, að láta heimilin í landinu borga  stökkbreytt lán heimilanna, bæði ólöglega gengis og ósanngjörn verðtryggð lán án leiðréttingar bara vegna þess að ef við höguðum okkur ekki vel og borguðum allt eins og þeir vildu þá fengi Samfylkingin ekki að ganga í Evrópusambandið.

Þvílíkur aumingjaskapur sem okkur hefur verið boðið upp á undanfarið af stjórnvöldum og hefur raunar verið alla hennar daga, sérstaklega skil ég ekki hvernig VG geta látið bjóða sér þetta, en átta mig á draumum Samfylkingarinnar um að komast inn í kratadraumaheim sameinaðrar Evrópu.

Sem sagt, það átti að kosta hverju sem er til að koma okkur í Evrópusambandið, hvort sem það var gjaldþrot heimilanna eða þjóðargjaldþrot.

Steingrímur segir nú að ekki megi tal hlutina niður, hver hefur hingað til talað hlutina meira niður en akkurat hann, indjánahöfðinginn Klofin Tunga toppar sjálfan sig enn og aftur.

Ef rétt er á málum haldið þá verður eitt af því góða við útkomu þessarar kosningar það að hún gefur okkur einstakt tækifæri til að rísa upp og standa saman sem heild, láta ekki koma fram við okkur eins og vanvita af stjórnvöldum sem hafa leyft öðrum þjóðum að vaða yfir okkur á skítugum skónum.

Hingað og ekki lengra, nú er nóg komið, klárum dæmið og hreinsum út. Átta mig á því að það eru svo sem ekki margir kostir í stöðunni eins og sviðið lítur út í dag en lifi þó í voninni að það komi fram ný framboð, nýjir aðilar eða bara einfaldlega hugsun í gömlu flokkana sem muni breyta öllu til hins betra.

Ég get ekki lofað hvað tekur við en ég get lofað því að það getur ekki verið verra en það sem við höfum setið upp með undanfarin rúm tvö ár.

Annars, eins og ég hef margoft sagt áður, þetta snýst ekki lengur um flokka eða pólitík, heldur um að þetta frábæra land okkar verði byggilegt áfram fyrir það frábæra fólk sem byggir það.

Vilhjálmur Bjarnason, ekki fjárfestir.

Afgerandi nei við Icesave

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Að ætla sér að láta okkur segja já við Icesave snérist fyrst og fremst um evrópusambandsumsóknina og að koma okkur tilneyddum þar inn, kvað sem það kostaði.

Með því að segja NEI og láta ekki hóta okkur til að segja annað erum við Íslendingar að rísa upp sem þjóð að nýju, rísa upp með reisn sem okkur hefur vantað allt of lengi vegna þess að núverandi stjórnvöld, (skrifað kl rúmlega fimm á sunnudagsmorguninn 10.4.11, aldrei að vita hvað getur gerst) hefur verið föst í því að liggja flöt fyrir hverju sem rétt er að okkur til að borga vegna þess að hún er búin að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Þessi umsókn er búin að kosta okkur allt of mikið, bæði peningalega og ekki síst fyrir andlegan aumingjaskap sem hefur lagst eins og mara yfir þjóðina með sívaxandi þunga undanfarin rúm tvö ár frá hruninu.

Það átti að láta okkur skrifa undir óútfylltan feitan tékka vegna Icesave skuldar einkafyrirtækissins Landsbanks og það á, eða réttara sagt átti, að láta heimilin í landinu borga  stökkbreytt lán heimilanna, bæði ólöglega gengis og ósanngjörn verðtryggð lán án leiðréttingar bara vegna þess að ef við höguðum okkur ekki vel og borguðum allt eins og þeir vildu þá fengi Samfylkingin ekki að ganga í Evrópusambandið.

Þvílíkur aumingjaskapur sem okkur hefur verið boðið upp á undanfarið af stjórnvöldum og hefur raunar verið alla hennar daga, sérstaklega skil ég ekki hvernig VG geta látið bjóða sér þetta, en átta mig á draumum Samfylkingarinnar um að komast inn í kratadraumaheim sameinaðrar Evrópu.

Sem sagt, það átti að kosta hverju sem er til að koma okkur í Evrópusambandið, hvort sem það var gjaldþrot heimilanna eða þjóðargjaldþrot.

Steingrímur segir nú að ekki megi tal hlutina niður, hver hefur hingað til talað hlutina meira niður en akkurat hann, indjánahöfðinginn Klofin Tunga toppar sjálfan sig enn og aftur.

Ef rétt er á málum haldið þá verður eitt af því góða við útkomu þessarar kosningar það að hún gefur okkur einstakt tækifæri til að rísa upp og standa saman sem heild, láta ekki koma fram við okkur eins og vanvita af stjórnvöldum sem hafa leyft öðrum þjóðum að vaða yfir okkur á skítugum skónum.

Hingað og ekki lengra, nú er nóg komið, klárum dæmið og hreinsum út. Átta mig á því að það eru svo sem ekki margir kostir í stöðunni eins og sviðið lítur út í dag en lifi þó í voninni að það komi fram ný framboð, nýjir aðilar eða bara einfaldlega hugsun í gömlu flokkana sem muni breyta öllu til hins betra.

Ég get ekki lofað hvað tekur við en ég get lofað því að það getur ekki verið verra en það sem við höfum setið upp með undanfarin rúm tvö ár.

Annars, eins og ég hef margoft sagt áður, þetta snýst ekki lengur um flokka eða pólitík, heldur um að þetta frábæra land okkar verði byggilegt áfram fyrir það frábæra fólk sem byggir það.

Vilhjálmur Bjarnason, ekki fjárfestir.

Treystu ekki fólkinu í landinu

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Fyrsti dagur hins nýja og frjálsa Íslands er í dag.

Að ætla sér að láta okkur segja já við Icesave snérist fyrst og fremst um evrópusambandsumsóknina og að koma okkur tilneyddum þar inn, kvað sem það kostaði.

Með því að segja NEI og láta ekki hóta okkur til að segja annað erum við Íslendingar að rísa upp sem þjóð að nýju, rísa upp með reisn sem okkur hefur vantað allt of lengi vegna þess að núverandi stjórnvöld, (skrifað um kl 7 á sunnudagsmorguninn 10.4.11, aldrei að vita hvað getur gerst) hefur verið föst í því að liggja flöt fyrir hverju sem rétt er að okkur til að borga vegna þess að hún er búin að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Þessi umsókn er búin að kosta okkur allt of mikið, bæði peningalega og ekki síst fyrir andlegan aumingjaskap sem hefur lagst eins og mara yfir þjóðina með sívaxandi þunga undanfarin rúm tvö ár frá hruninu.

Það átti að láta okkur skrifa undir óútfylltan feitan tékka vegna Icesave skuldar einkafyrirtækissins Landsbanks og það á, eða réttara sagt átti, að láta heimilin í landinu borga  stökkbreytt lán heimilanna, bæði ólöglega gengis og ósanngjörn verðtryggð lán án leiðréttingar bara vegna þess að ef við höguðum okkur ekki vel og borguðum allt eins og þeir vildu þá fengi Samfylkingin ekki að ganga í Evrópusambandið.

Þvílíkur aumingjaskapur sem okkur hefur verið boðið upp á undanfarið af stjórnvöldum og hefur raunar verið alla hennar daga, sérstaklega skil ég ekki hvernig VG geta látið bjóða sér þetta, en átta mig á draumum Samfylkingarinnar um að komast inn í kratadraumaheim sameinaðrar Evrópu.

Sem sagt, það átti að kosta hverju sem er til að koma okkur í Evrópusambandið, hvort sem það var gjaldþrot heimilanna eða þjóðargjaldþrot.

Steingrímur segir nú að ekki megi tal hlutina niður, hver hefur hingað til talað hlutina meira niður en akkurat hann, indjánahöfðinginn Klofin Tunga toppar sjálfan sig enn og aftur.

Ef rétt er á málum haldið þá verður eitt af því góða við útkomu þessarar kosningar það að hún gefur okkur einstakt tækifæri til að rísa upp og standa saman sem heild, láta ekki koma fram við okkur eins og vanvita af stjórnvöldum sem hafa leyft öðrum þjóðum að vaða yfir okkur á skítugum skónum.

Hingað og ekki lengra, nú er nóg komið, klárum dæmið og hreinsum út. Átta mig á því að það eru svo sem ekki margir kostir í stöðunni eins og sviðið lítur út í dag en lifi þó í voninni að það komi fram ný framboð, nýjir aðilar eða bara einfaldlega hugsun í gömlu flokkana sem muni breyta öllu til hins betra.

Ég get ekki lofað hvað tekur við en ég get lofað því að það getur ekki verið verra en það sem við höfum setið upp með undanfarin rúm tvö ár.

Annars, eins og ég hef margoft sagt áður, þetta snýst ekki lengur um flokka eða pólitík, heldur um að þetta frábæra land okkar verði byggilegt áfram fyrir það frábæra fólk sem byggir það.

Vilhjálmur Bjarnason, ekki fjárfestir.

Yfir 58% hafna Icesave-lögum

Þetta snýst allt um evrópusambandsumsóknina og að koma okkur þar inn

Það að vilja láta heimilin borga bönkunum og kröfuhöfum stökkbreytt lán, bæði gengis og verðtryggð og að vilja að við kyngjum Icesave bullinu ósmurðu snýst bara um umsókn Samfylkingunnar í Evrópusambandið, því ef við högum okkur ekki vel og borgum allt eins og þeir vilja þá fær Samfylkingin ekki að ganga í Evrópusambandið.

Þvílíkur aumingjaskapur sem okkur er boðið upp á hjá ríkisstjórninni þessa dagana og hefur raunar verið alla hennar daga, sérstaklega skil ég ekki hvernig VG geta látið bjóða sér þetta, en átta mig á draumum Samfylkingarinnar um að komast inn í kratadraumaheim sameinaðrar Evrópu.

Sem sagt, það á að kosta hverju sem er til að koma okkur í Evrópusambandið, hvort sem það er gjaldþrot heimilanna eða þjóðargjaldþrot.

Hvað er að baki, hvers vegna, af hverju, út af hverju og til hvers.

Ísland stefnir í greiðsluþrot

Því lengur sem þau skötuhjú sitja að völdum, þvi skaðlegra og dýrara verður það fyrir íslenska þjóð.

Eru þau búin að gefa upp hvort þau ætla að kjósa eða ætla þau að sitja heima í fýlu eins og seinast.

Ætla Steingrímur og Jóhanna að kjósa í þetta sinn eða halda áfram að vera landráðamenn

Eina sem við getum verið sammála um er að því lengur sem þau skötuhjú sitja að völdum, þvi skaðlegra og dýrara verður það fyrir íslenska þjóð.

Menn verða að hafa kjark

150 % hækkun lána væri frekar rétt fyrirsögn og að ekki stæði til að leiðrétta þá hækkun

Sú frétt sem þessi umræða er sprottin út af ætti frekar að vera með fyrirsögn eitthvað á þessa leið: Lán hafa hækkað um allt að 150 %. Þar fyrir utan skil ég ekki að Morgunblaðið sé að gera þessa menn að einhverjum góðmennum með því að segja að þeir séu að taka þátt í góðum málstað með því að safna mottum, þeir hafa hingað til bara safnað höfuðleðrum fólks með því að gera það gjaldþrota og láta það missa vonina og eigur sínar.

Smá staðreyndir um "erlendu" lánin. Þegar ég tók mitt 26 m króna lán um mitt ár 2005 þá fór ég í mikla rannsóknarvinnu og skoðaði krónuna og gengi hennar og annara gjaldmiðla 15 ár aftur í tímann áður en ég ákvað að taka það í jenum og frönkum, þ.e. gengisbundið með um 2,5 % vöxtu með vaxtaálagi og til 40 ára. Reiknivélar bankanna sýndu mér að ég mundi þurfa að borga rétt um 40 m til baka fyrir þetta erlenda lán og þó ég setti inn að gengið mundi falla um 100 % á lánstímanum, þ.e. kannski 20 % eftir 5 ár, segjum 30 % eftir einhver ár í viðbót og svo koll af kolli út lánstímann þá væru það um 80 m sem endurgreiðslan væri. Á þessum sama tíma var verið að bjóða upp á íslensk verðtryggð lán með 4,15 % vöxtum og ef ég setti inn verðbólgumarkmið seðlabankans á þessum tíma út lánstímann þ.e. 3,5 % þá átti ég að borga til baka 120 m á lánstímanum. Ég prófaði að setja inn hver endurgreiðslan á íslenska láninu yrði ef verðbólgan færi upp í 8 eða 9 % og fékk út þá ógnvænlegu tölu 560 m. þannig að í mínum huga var ég að minnka áhættu mína verulega og fara varlega að mínu mati með því að taka erlent lán með gengisbyndingu eins og það var kallað.  Núna sex árum seinna er sami bankinn og lánaði mér umrætt lán orðinn uppvís af því að hafa vitað allan tímann að það var óheimilt að lána með gengisbyndingu og einnig að nokkrum árum eftir að ég tók lánið þá fór bankinn að vinna gegn krónunni sem olli falli hennar og hækkunar verðbólgu sem jók virði lána þeirra sem að sama skapi varð þess valdandi að lánið mitt hækkaði um allt að 150 %. Þetta endaði með því sem allir vita í dag að fjármálakerfið hrundi, þar á meðal allir bankarnir, flestir sparisjóðirnir og seðlabankinn. Þessi sami skuldareigandi, sem að vísu er búinn að fá að skipta um kennitölu og yfirtaka skuldina mína með allt að 60 % afföllum að því skýrslur AGS segja til um, á nú að fá að rukka mig um lægstu óverðtryggðu vexti seðlabankans alveg frá tökudegi lánssins um mitt ár 2005 þó ég hafi greitt þá gjalddaga samviskusamlega og sé með kvittanir fyrir því. Skýringin á lægstu óverðtryggðu vöxtum er á einfaldan hátt að þeir eru þannig uppbyggðir að þeir eru með sömu grunnvöxtum og húsnæðislán á sama tíma að viðbættri verðbólgu hvers tíma í vöxtum og svo er bætt ofan á til öryggis um 1 % sem gerir að þeir eru á hverjum tíma c.a 1 % hærri en verðtryggðir vextir þeirra húsnæðislána sem í boði eru.    

Nú er búið fyrir nokkru að dæma gengisbyndingu þessara svokölluðu erlendu lána ólöglega og ætti ég því að skulda bankanum um 23,3 m. miðað við upprunalega greiðsluplanið sem ég og bankinn undirrituðum við lántökuna 2005. En nei, bankinn varað senda mér endurútreikninga sína og segir núna að uppgreiðsluverðmæti lánssins á gömlu forsendunum sé 64,9 m. þó þeir hafi á tímabili sent mér miklu hærri tölu. En þeir af örlæti sýnu og með hjálp dómstóla og ríkisstjórnarinnar ætla bara að rukka mig um 26 m. fyrir upphaflega lánið að viðbættum 27,666,330 kr sem eru áfallnir lægstu óverðtryggðu vextir seðlabankans frá lántökudegi 2005, samtals 53,666,330 kr, gleymdi að þeir ætla að leyfa mér að draga frá þeirri upphæð það sem ég er búinn að borga af láninu frá 2005, þetta eru öðlingar.

Lán geta lækkað um allt að 63%

Bendi á ályktun Hagsmunasamtaka heimilanna um neysluviðmið og sára vöntun á að finna út raunframfærslukostnað

Hér fyrir neðan er ályktun Hagsmunasamtaka heimilanna sem ég setti saman með Hörpu Njáls sem er einn fremsti sérfræðingur okkar um málefni framfærslukostnaðar og fátæktar á Íslandi. Þar kemur fram að framsett "viðmið" eru ekkert annað en útreikningur á neyslu, sá sem er með lítið á milli handanna eyðir bara því sem hann hefur og því verður hans "viðmið" lágt þó hann þyrfti að hafa miklu meira á milli handanna til að geta lifað mannsæmandi hófsömu lífi fyrir sig og börnin sín. Þannig að þær tölur sem koma fram í skýrslunni um neyslu eru kannski að segja okkur að raunframfærslukostnaður sé hærri en svokallað "miðgildi" eyðslu sem Velferðaráðuneytið kýs að nota. þetta "miðgildi" er svo lægra en meðaltalið í skýrslunni og því notað, allt gert til að finna sem lægsta tölu. Mér sýnist þetta bara þýða það að laun og bætur séu allt of lág á Íslandi en allt sé gert til að það komi ekki fram og sé skjalfest því þá þarf að fara eftir því og hækka bætur og laun.

Það er í raun ekki hægt að kalla þessa skýrslu, "skýrslu um neysluviðmið" þetta er bara einföld skýrsla um raunneyslu, unnin upp úr gögnum Hagstofunnar úr skýrslum tiltekinna heimila sem hafa tekið þátt í neyslukönnunum þeirra í gegnum árin. Að leyfa sér að kynna þessa "skýrslu" sem neysluviðmið er í besta falli yfirklór og í versta falli fölsum og afvegaleiðing þeirrar þörfu umræðu hvað það kostar fyrir venjulegt heimili að reka það með mannsæmandi hóflegum hætti. 

Vilhjálmur Bjarnason, ekki fjárfestir

Ályktun Hagsmunasamtaka heimilanna um skýrslu Velferðaráðuneytisins: Neysluviðmið fyrir íslensk heimili.

Að mati Hagsmunasamtaka heimilanna ber að líta útgáfu skýrslu velferðarráðuneytisins  jákvæðum augum.  Mikilvægt er þó að hafa í huga að þau neysluviðmið sem kynnt eru í skýrslunni endurspegla ekki raunframfærslukostnað eða lágmarks framfærslukostnað heldur rauntölur um neyslu fólks á Íslandi seinustu ár.

Til skýringa felst munurinn á útreiknuðum neysluviðmiðum og raunframfærsluviðmiðum í því að annars vegar er miðgildi raunneyslu mælt út frá fyrirliggjandi tölum Hagstofunnar en hins vegar er eðlileg raunframfærsla fundin út af sérfræðingum og er þá miðað við að þeir setji saman ýtarlega vöru, þjónustu og neyslukörfu sem á að teljast fullnægjandi lýsing á hóflegri eða eðlilegri framfærsluþörf fjölskyldu af tiltekinni stærð á tilteknum stað á tilteknum tíma. Raunframfærslukostnaður og lágmarks framfærsluviðmið unnin út frá þeim hafa um margra ára skeið verið opinber á öðrum Norðurlöndum, svo sem Danmörku, Svíþjóð og Noregi.

Af efni nýútkominnar skýrslu velferðarráðuneytisins er ekki hægt að segja til um hvort og þá hversu margir eru með ráðstöfunartekjur undir framfærslukostnaði eða hvað þá lágmarks framfærslukostnaði. Margt bendir þó til þess að mjög margar fjölskyldur safni skuldum um hver mánaðarmót eða lifi við skort brýnna nauðsynja. Sérstaklega á þetta við um barnafjölskyldur auk heimila sem þurfa að treysta á bætur og / eða framfærslu hins opinbera auk fjölda fólks í láglaunastörfum sem eru í raun föst í fátækragildru.

Stjórnvöldum ber skylda að komast að því hver raunframfærslukostnaður heimilanna  er svo unnt sé að lögfesta raunframfærslu og lágmarksframfærsluviðmið unnin út frá þeim. Á meðan sú vinna stendur yfir er nauðsynlegt að hið opinbera gefi nú þegar út lágmarksframfærsluviðmið til bráðabirgða sem taki mið af nýkynntum neysluviðmiðum. Þessi krafa er þar að auki byggð á 25. grein Mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna.

Án þess að draga dul á hækkunarþörf launa að raunframfærsluviðmiðum vilja Hagsmunasamtök heimilanna benda á að eindregin krafa þeirra um almenna leiðréttingu stökkbreyttra íbúðalána er ein öflugasta kjarabót sem völ er á. Sú leiðrétting hefði veruleg áhrif til lækkunar á framfærslukostnaði þorra almennings.

Fyrir hönd Greiðsluerfiðleikateymis (GET) hóps HH, Vilhjálmur Bjarnason meðstjórnandi og Harpa Njáls félagsfræðingur.

Hagsmunasamtök heimilanna
15. febrúar 2011

Lýstu sárri fátækt í Reykjavík

Aukinn meirihluti var ekki fyrir að vísa málinu ekki til þjóðarinnar, þar fór 30-33 sem er naumur meirihluti

Það sem forsetinn þarf að horfa á er að það var ekki aukinn meirihluti fyrir að vísa málinu til þjóðarinnar því það voru 30 af 63 alþingismönnum sem studdu tillögu um að málið færi í þjóðaratkvæðagreiðslu þannig að 33 voru á móti því.

Afgreitt með „auknum meirihluta“